Wiebelen in de hangmat.

Ze hangt er. Sedert de eerste zonnestralen. En elke avond haal ik haar keurig naar binnen. Ze mag niet buiten overnachten. Ze is kostbaar. Preciosa. Muy preciosa. Gemaakt in de jungle ergens diep in Mexico. Ik herinner mij de panische angst voor spinnen, schorpioenen, slangen, noem iets, ze hadden het daar. Ik, die al tilt sla bij het horen van een mug. Maar ineens was er een kale plek, enkele kleine hutachtige huisjes en een "soort antieke verroeste ploeg" onder een gansversleten golfplaat. Dat verroeste werktuig bleek te zorgen voor het inkomen van de familie. Hier werden hangmatten gemaakt. Eerst een voorschot betalen voor de aankoop van de materialen, enkele dagen later mag je dan komen ophalen. Afmetingen, kleuren, alles mag je kiezen. No pain, no gain. Daar stond ik dan, een echte handgemaakte hangmat volledig naar eigen wens. Weg waren spinnen, schorpioenen en co. Kleuren kiezen. De afmetingen ? De grootst mogelijke. Om kort te gaan, drie dagen later schrik ik me daar een bult. Lap. De grootst mogelijke. Zware gegalvaniseerde haken en ogen inclu. Help ! Hoe raakt dit thuis ??? Ik heb de brave man het dubbele betaald. Hij droeg ze voor mij tot aan de openbare weg waar de fietstaxijongen eens met zijn ogen rolde ... Weer zo'n dwaze toeriste. Maar deze dwaze toeriste herinnerde zich de wijze woorden van mijnheer L. die voor vertrek had gezegd : "Wat er ook gebeurt, rustig blijven, nadenken en handelen." We hadden een extra koffer nodig. Een grote koffer. Een heeeeeele grote koffer. En in die hele grote koffer was zelfs nog wat plaats over voor de andere tastbare souvenirs. Na 17 zomers schittert de hamaca nog als nieuw. De kleuren zijn niet vervaagd. De strengen zijn nog even sterk. En elke keer opnieuw denk ik terug aan toen. Aan de mooiste blauwe hemel in Oaxaca. Aan de verweerde handen van de wever. Aan regenboogkleuren, stortbuien en honderden soorten meloenen. Aan reuzencactussen, bonte fronsrokken versierd met prachtige borduurwerken, aan mijn privébezoek in het huis van ons Frida ... Op dat ogenblik besefte ik niet wat een cadeau dat wel was. Hangmatten. Is hier een werkwoord zoals boudoiren. Al is het woord "werkwoord" niet letterlijk te nemen. Madammen, jullie waren de voorbije dagen weer geweldig. Zoveel mooie verhalen mogen horen. Zoveel mooie ensembles mogen samenstellen. Zoveel madammen, zoveel stijlen. Straks, in die hangmat, zie ik jullie weer allemaal voorbijkomen. En zeggen we dat het goed was. Meer dan goed.

Comments are closed.