Afscheid van een vriend. Afscheid ? Dat is een moeilijke, hé. Hoe zeg je vaarwel als er geen antwoord meer komt ? Als je letterlijk aan zijn voeteinde staat en alleen maar stilletjes kan prevelen en wuiven ?
In je agenda kijken en zien dat er die dag in juli staat geschreven "B. A'en". De ganse dag is geblokkeerd. En die dag blijft geblokkeerd. Er wordt niets anders gepland. We gaan hem dan even opzoeken. In zijn nieuwe thuis. Vast een plekje onder een boom. Onder een treurwilg. Die eigenlijk alleen daar zouden mogen groeien. De tristesse van zo'n boom, hij zou het magnifiek vinden. Neen, hij zou het magnifique vinden. Misschien staat er wel een bankje. Om even te zitten. Om hem eens even te zeggen dat het toch niet echt schoon is, vertrekken zonder uitleg. Om te zeggen dat je het altijd geweldig vond wanneer hij in Parijs uit de stand kwam om je te verwelkomen. Zijn armen breed open, een smile van oor tot oor, drie klinkende zoenen en daarna "Ingridje, wat wilt u drinken ?" B. had iets plechtigs, zijn madammen werden aangesproken in de u-vorm. Het heeft lang geduurd vooraleer hij eindelijk durfde tutoyeren. Ik heb hem op een goeie dag toch kunnen overtuigen om maar gewoon je en jij en gij te zeggen. Die keer toen hij mij voorstelde aan de familie P. De familie achter het merk. Zoveel warmte en zoveel vriendelijkheid. Trots op hun collecties en hun vakmanschap. Het werd een vriendschap voor altijd. Als hij iets voor je kon betekenen dan hoefde je maar een kik te geven en hij stond er. Iets extra's nodig ? Draagtasjes, lingeriezakjes, extra stukken ... Hij zorgde dat ze al onderweg waren. Op bezoek ter plaatse. Alles keurig geregeld. Principieel maar correct. Met heel veel flair en wijsheid.
Toen hij met pensioen ging hebben we meteen afgesproken dat dit niet betekende dat we elkaar uit het oog zouden verliezen. En zo gebeurde. Het wederzijdse reilen en zeilen werd van nabij gevolgd. De verhalen over zijn kleinkindjes, mijn "omaverhalen", ... Toen ik ziek was zorgde hij voor vrolijke berichtjes en een luisterend oor. En zei hij vol overtuiging dat ik moest volhouden, "allee, courage, Ingridje, courage ..."
En nu is zijn ziel naar de wolken. Hij zal daar nog een beetje zijn draai moeten vinden, maar dat gaat wel lukken. Man van de wereld. Ik zou eigenlijk tegen alle madammen daar moeten zeggen dat er een crème van een mijnheer onderweg is. Een gentleman. Hij houdt van etiquette. En van droge humor. En van de nieuwste snufjes. Is soms ook een beetje schattig onbeholpen. Allee, zet zijn rijstpap maar klaar. Doe maar met een gouden lepeltje. Only the best. En soigneert hem een beetje. En zeg hem ... dat we hem zo graag nog zo lang hier hadden willen zien. En dat we toch met hem zullen klinken, die dag in juli.
Dag Bertrand, daaaaag !
