Zo noemde hij haar. De winkeljuffrouw. En zij was én verrast én heel blij met deze eretitel. De winkeljuffrouw. Paste helemaal bij het interieur. Een mooi compliment. Zij had zichzelf ooit lachend omschreven als "de lingeriemadam". Maar dit was nog beter. Een perfect match.
Zoals die keer toen een bezoeker heel spontaan opperde dat hij zich helemaal op z'n gemak voelde. En of hij iets mocht zeggen. Tuurlijk. Hij had .... euuuuuuh, een ander type "madam" verwacht. Typecasting : blonde lokken, roodgestifte lippen, naaldhakken inclusief een goddelijk lijf. Was me dat een ontwaken ... Hahahaha ! Zegt ie bloedserieus dat ie zo blij is met wat ie ziet ... Daar ging warempel iemand blozen ...
Ach, als het kind maar een naam heeft. Zolang het niet "mevrouw" is. Want het meisje met een hoofd van 17 en een lijf van 87 heeft daar nog altijd moeite mee ...
